من محسن هستم  تو کرمون زندگی می کنم خوشبختم!!

عاشق خودم هستم ... یعنی با خودم حال می کنم! از وجود خودم لذت می برم !

از بودن با خودم .. خودم رو دوست دارم با همه خوبیها و بدیهایم ...

قبل از همه و بعد از همه این نگاه خودمه که مهمه ..که اصله..

وقتی با خودم هستم انگار پیش مهمترین و سرشناسترین و محبوبترین ادم روی زمینم..

اخ چه کیفی میده!! اخ چه حالی میده!!

چه احساس خوبی دارم...احساس مهم بودن ...عزیز بودن ... معشوق بودن...

عشق داره از سر و روم می ریزه !! مجبورم خرجش کنم اونقدر که سرشار عشقم...

به هر چی که دور و برمه اسم و رسمشون مهم نیست مهم اصلشونه که همه نورند و لایق عشق ورزی ..جماد و نبات و انسان و ...

انگار غیر از عشق ورزی کار دیگه ای نمی تونم انجام بدم ...

حالا دیگه کم کم دارم احساس اشنایی می کنم ..با کی؟؟ خب معلومه با خدا ..تازه دارم میشناسمش خودشو ..رسمشو..

احساس فوق العاده یکی بودن ... حالا حس می کنم فقط و فقط یک نفر (یک وجود) است .. خدا! روح! نور! من! .. نمی دانم اما

حس می کنم ...یه حس قوی ..حالا می فهمم منظور اون حلاج سر دار رفته رو ....((انا الحق))